سفره عقد چیست؟

سفره عقد ایرانی از آداب زیبای ایرانیان قدیم می باشد و سفره سنتی ایرانی است که در مراسم عقد و یا هنگام عروسی اجرا می‌شود و هنگام خواندن خطبه عقد عروس و داماد مقابل آن می نشینند و عقد جاری می گردد. رسم است که در سفره عقد شش ظرف که هرکدام محتوی چیزی است که بیانگر آرزویی برای عروس داماد است ، قرار داده شود این ظروف معمولاً شامل : گردو ، بادام ،فندق ، نان و نبات و تخم مرغ می‌باشند. در میان اینها ظرف هایی از شیرینی و نان پنیر و سبزی ،جام هایی از عسل و نقل قرار دارد . تخم مرغ نمادی است برای باروری و زایش اولاد توسط عروس و نان نمادی برای برکت و رزق و روزی است.نبات برای شیرین کامی و… اما میهمانان نیز از این جشن دست خالی بر نمی گردند زیرا عروس و داماد به رسم یادگاری تحفه ای به آنها هدیه می دهند.

سفره عقد مربوط به بهترین ساعات زندگی هر فرد می باشد پس چه بهتر که رنگین تر و با شکوه تر باشد.

هر کدام از اجزای سفره عقد، پر از معناهای ویژه و زیبا است که هرکدام پیامی را به همراه خود دارند. اما این مفاهیم چیستند و دقیقا نشانه‌ی چه چیزهایی هستند؟ 

قرآن کریم : قرآن کتاب خدا به نشانه ی مورد تایید قرار داشتن وصلت از سوی خداوند و طلب یمن و برکات الهی جلو آینه و بالای جانماز قرار میگیرد.  

 آینه و شمعدان : در مقابل عروس و داماد قرار می گیرد تا با نگریستن در آن هم مانند آینه دلهایشان صاف و زلال باشد. هم چنین یک جفت شمعدان در دو سوی آینه که در آن شمع هایی روشن به نشانگر روشنایی، قرار داده می شود.

جانماز : در پیشاپیش آینه آن را می گسترانیم و بر روی آن مهر و تسبیح را قرار می دهیم تا گواهی بر پایبندی زوج نسبت به اصول دین اسلام باشد.

شاخه نبات :  که همیشه در خطبه عقد شنیده می شود و به عنوان شیرینی دوران زندگی است که طراحی های متنوعی دارد و یکی از عناصر زیبای سفره می باشد.

سکه : به جهت افزایش روزی عروس و داماد سر سفره عقد گذاشته می شود.

تخم مرغ : نمادی از تولد و تداوم نسل است.

گردو ، بادام و فندوق : نشان آرزوی گسترده بودن سفره خوراک عروس و داماد و توانمندی آنهاست.

نان و پنیر و سبزی : به نشانه برکت خداوند و با نیت وسعت روزی و سپید بختی بر سر سفره قرار می دهیم. هم چنین سبزی که شامل تره، ریحان، شاهی، نعناع، تربچه و پیازچه می باشد نشانگر سر سبزی و سلامتی برای زوج جوان است.

میوه : نهادن میوه های رنگین بر سر سفره به منزله برخورداری زوج از مواهب الهی است.

عسل : عسل در دهان یکدیگر گذاشتن پس از جاری شدن صیغه عقد به منظور آن است که عروس و داماد در آینده مایه ی شیرین کامی هم باشند.

اسپند : به نیت دور نگه داشتن چشم بد از وصلت جدید و از جان زوج زجوان است.